صفحه اصلی
نوزاد، کودک، نوجوان
دانستنیها
غذای کودک
درباره من
خوش غذا بودن بچه های ژاپنی در بین تمام بچه های دنیا زبانزد است. اگر والدین ژاپنی را با والدینی ایرانی مقایسه کنید به 100 راه غیر علمی پدر و مادرهای ایرانی برای غذا دادن به فرزندانشان پی می برید که بعضی از آنها در ادامه ذکر می شود.
خوش غذا بودن بچه های ژاپنی، ریشه در سنت های والدینشان دارد. سنت هایی که نسل به نسل بین ژاپنی ها دست به دست شده است و به عنوان یک راز سر به مهر برای خودشان نگهداشته اند! یک راز مخوف!!
راز خوش غذا بودن در بچه های ژاپنی چیست؟
مطمئن هستم که بسیار مشتاق هستید تا سر از این راز بزرگ دربیاورید. رازی که ژاپنی ها با رعایت اصول آن، موفق شده اند بچه های خود را خوش غذا تربیت کنند.
همان طور که می دانید ژاپنی ها در تربیت کودکان خود مثل بقیه کارهایشان، جزو بهترین و موفق ترین والدین هستند.
چطوری امکان داره؟
والدین ژاپنی آنقدر هنرمند نیستند که برای غذا خوردن فرزندشان صدای سگ و گربه و موش و فرشته مهربون دربیاورند. شاید بلد نیستند دلقک بشوند و شکلک دربیاورند! بلد نیستند خلبان بشوند و با هواپیما توی دهان کودک غذا بریزند! راننده تریلی هم نیستند که بچه، دهانش را مثل در گاراژ باز کند تا تریلی بار خالی کند…!
مادرهای ژاپنی آنقدر مهربان نیستند که بشقاب بدست دنبال بچه راه بروند به امید اینکه بچه یک قاشق غذا بخورد! آنها آنقدر سنگدل هستند که اگر بچه برای غذا خوردن ناز کند، ناز او را نمی کشند.
پس چه رازی در خوش غذا بودن کودکان ژاپنی وجود دارد؟
والدین ژاپنی می دانند اگر برای غذا دادن به کودک، ناز او را بخرند، کودک این کار آنها را نوعی بازی تلقی می کند. از آنجا که کودکان عاشق بازی کردن هستند پس سعی می کنند بازی را طولانی تر کنند تا بیشتر لذت ببرند. البته ناگفته نماند که کودک برای جلب توجه و اثبات قدرت خود، سعی می کند بازی را به نفع خودش تمام کند یعنی اینکه به غذا نخوردنش ادامه می دهد.
والدین فهمیده ی ژاپنی، خود را بازیچه، بازی های کودک خود قرار نمی دهد.
والدین ژاپنی بخوبی می دانند که روشن کردن تلویزیون جلوی بچه یا سرگرم کردنش با اسباب بازی، برای غذا خوردن او، یک روش موقت و کاملا غلط است که در درازمدت باعث بوجود آمدن مشکلات جسمی کودک، از جمله کمبود وزن خواهد شد!
والدین ژاپنی هیچ وقت به فرزندشان برای خوردن غذا وعده و وعید نمیدهند. مثلا اگر غذاتو بخوری برات جایزه می گیرم. بعد از غذا می ریم بیرون و بستنی و شکلات می خوریم. بازی تو پارک به شرط غذا خوردن. یا با هر قاشق غذایی که می خوره همه دست بزنن و جیغ و هورا!
و اما نکته مهم :
پدر و مادرهای ژاپنی، خیلی مقید هستند که همه اعضای خانواده موقع غذا خوردن دور هم بنشینند و با هم صحبت کنند و بدون اینکه کوچک ترین توجهی و یا صحبتی راجع به غذا خوردن یا نخوردن بچه ها بکنند، راجع به اتفاقات روزانه حرف بزنند.
آنها اعتقاد دارند بچه های پرتحرک و پرانرژی نسبت به بچه هایی که همیشه با موبایل و تبلت بازی می کنند، زودتر گرسنه می شوند و بهتر غذا میخورند و سلامت تر هستند. بنابراین سعی میکنند برای اینکه کودک رام تری داشته باشند و اعصاب خودشان هم آرام تر باشد، بچه ها را با بازی کردن سرگرم کنندو البته خودشان را الگوی خوبی برای فرزندانشان قرار می دهند و مراقب افراط و تفریط در استفاده از این ابزار هستند.
آنها خوراکی های متنوع را جزو برنامه های غذایی خانواده قرار می دهند و بدون اصرار و اجبار، در دسترس بچه میگذارند و به مرور، تنقلات را از میان وعده ها حذف میکنند تا کودک خود به خود به سمت خوراکی ها جذب شود.
البته فکر نکنید والدین ژاپنی این کارها را به راحتی انجام می دهند و یا فرزندان آنها از کُرات دیگر آمده اند و خیلی بچه های خوبی هستند، بلکه والدین اعتقاد دارند با این رفتارشان ممکن است بچه تا چند روز مقاومت کند و گرسنگی بکشد و جیغ و داد کند ولی در نهایت یاد می گیرد که لجبازی کردن فایده ای ندارد و مجبور است در نهایت به ریزه خواری رو بیاورد و کم کم غذاخور می شود!
برای پیروزی بر غذا نخوردن کودک، فقط اراده قوی و تسلیم نشدن والدین لازم است. در اینجا دلسوزی پاسخ عکس دارد و به کودک لطمه می زند.
داشتن کودک بدغذا، بسیار سخت و عذاب آور است ولی اگر تکنیک هایی که در بالا گفته شد را مدتی رعایت کنید، با دیدن نتیجه رفتارتان، خستگی از تن تان بیرون خواهد رفت و نتیجه حیرت انگیز آنرا خواهید دید.
نویسنده: محمود حسنی زاده مدیر وبسایت بلز ( www.bells.ir )