دعوای خواهر و برادر | 6 قانون طلایی برای جلوگیری از دعوای فرزندان

دعوای خواهر و برادر یا خواهر و خواهر و یا برادر و برادر اجتناب ناپذیر ولی قابل کنترل است. کودکان در حین دعوا کردن در واقع در حال یادگیری و آزمون و خطا هستند و با دعوا کردن در حال رشد هستند. تا زمانی که به خودشان و دیگران آسیبی نزنند اشکالی ندارد و طبیعی است.

دعوای خواهر و برادر جزو طبیعی ترین رفتار فرزندان در منزل است. آیا شما خانواده ای را دیده اید که در آن دعوای خواهر و برادر اتفاق نیفتاده باشد.

معمولا خواهر و برادرها، به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی، برای دعوا کردن نیاز به دلیل خاصی ندارند و هر موضوع کوچک و بی اهمیتی می تواند منجر به دعوای خواهر و برادر گردد اما جالب اینجاست که بیشتر این دعواها به همان سرعت که شروع می شود به اتمام می رسد.

دعوای خواهر و برادر ممکن است بخاطر کنترل تلویزیون باشد یا از اینکه نمکدان را کدام باید بیاورد و یا کی باید صندلی جلوی خودرو بنشیند یا … خلاصه هر موضوعی برای شروع دعوای خواهر و برادر مناسب است.

علیرغم اینکه دعوای خواهر و برادر طبیعی است و زود خاتمه می یابد ولی اگر توسط پدر و مادر مدیریت نشود ممکن است آسیبهای جدی به جسم و روح و روان کودک وارد کند. آسیب هایی که تا پایان عمر گریبان آنها را خواهد گرفت.

متاسفانه بعضی از والدین خودشان آتش بیار معرکه می شوند و بجای همکاری با همدیگر برای اینکه دعوای خواهر و برادر را آرام کنند از یکی از آنها طرفداری می کنند و چالش کوچک را بزرگ تر می کنند.

بدتر از مورد بالا اینکه پدر و مادر هم وارد دعوایی جدید با همدیگر می شوند و هر کدام دیگری را مقصر دعوای کودکانشان می دانند.

ولی بدانید و آگاه باشید بسیار مهم است که والدین مراقب باشند تا جایی که دعوای خواهر و برادر به سلامت بچه ها آسیبی نمی رساند، وارد بحث و دعواهای بین فرزندانشان نشوند و ارتباط پاک، صمیمانه و کودکانه آنها را خدشه دار نکنند.

چه زمانی والدین باید به دعوای خواهر و برادر ورود کنند؟

اگر لازم شد والدین خود را وارد مشاجرات فرزندانشان بکنند باید به نکات زیر توجه داشته باشند:

۱ـ علت دعوا چیست: علت را ا پیدا کنید و دعوا را از سرچشمه خاموش کنید.

۲ـ تنبیه همگی: موضوع بحث را منطقی بررسی کنید و به بچه ها بگویید کجای کارشان ایراد داشته و اگر قرار شد تنبیهی در نظر گرفته شود اولا به هیچ عنوان تنبیه بدنی و تخریب روانی کودک نباشد و ثانیا هر دو طرف دعوا را تنبیه کنید مثلا بگویید تا یکساعت حق صحبت با هم را ندارید و یا تا یکساعت هیچ کدام حق ندارد تلویزیون نگاه کند.

توجه: تنبیه نباید غیر ممکن و خیلی سخت باشد که کودک از پس آن برنیاید که در اینصورت تنبیه شما منبعد بی اهمیت تلقی می شود. مثلا اگر بگویید شما باید همین الان بروید و بخوابید!!! یا حق ندارید امروز ناهار بخورید!!! این تنبیهات از بنیان غلط و غیر قابل اجرا هستند و اعتبار شما زیر سوال می رود.

۳- تشویق همگی: در نقطه مقابل بند قبل، شما باید تشویق هم برای کودکانتان در نظر بگیرید. هر وقت دیدید مدتی کودکان بی سر و صدا با هم بازی می کنند و هیچ دعوایی بینشان رخ نداده است، سریع آنها را تحسین و تشویق کنید .

۴ـ توجه به کودک آسیب دیده: اگر در حین دعوای بین کودکان به یکی از آنها آسیب رسید، حتما اول به کودک آسیب دیده توجه کنید. سپس بدنبال دلیلی باشید که کودک آسیب رسان بخاطر آن دلیل آسیب رسانده. چون ممکن است کودک آسیب دیده باعث و بانی دعوا باشد.

۵ ـ پیش داوری نکنید: جملاتی همچون:” همیشه تو مقصری، همه آتش ها از گور تو بلند می شه، تو بزرگتری و دعوا را راه انداختی، تو کوچکتری و همیشه زبون می زنی، … ” استفاده نکنید و فرزندتان را با آن پیشداوری نکنید .

۶- قانون بگذارید: توی منزل شما باید قانونی گذاشته شود که طی آن بزرگ و کوچک بودن ویا دختر و پسر بودن و یا پر زور و کم زور بودن، … ملاک حق نباشد. هیچکسی حق ندارد به دیگری زور بگوید. اگر کودکتان قلدری می کند باید با مخالفت شما مواجه شود. او باید مجبور به تغییر رفتارش شود و یاد بگیرد با زور نمی تواند چیزی را متعلق به خودش کند.

اگر شما هم می توانید مطلبی را به این 6 مورد اضافه کنید لطفا در قسمت دیدگاه ارسال کنید تا بنام خودتان درج شود.

نویسنده : محمود حسنی زاده مدیر وبسایت بلز ( www.bells.ir )